ԱՆՆԵ ՄԱՐԻ

**

Ես այլևս չեմ տալիս
< <Ինչու՞ >> հարցը,
Ուր մնաց թե ակնկալեմ
Պատասխանը:
Ես պարզապես
սպասում եմ․․․
Եվ օրերից մելամաղձիկ
Հյուսում երկիր մի արևոտ:
Դու հիշու՞մ ես՝
ծիածան էր յոթգույնանի,
Եվ Ծիր կաթին՝ գիշերվա մեջ,
Ու նշանտուք
դողը սրտում մի աղջկա,
որ հարսնանալ չհասցրեց…
Եվ լուսնացոլ ու լուսնկաթ
Մի տառապանք
Գնաց- ձուլվեց բեթհովենյան
հնչյուններին:
Եվ հոգնաբեկ մի հոգնություն
Ծվարեց այդ աղջնակի
Կոպերի տակ:
Ես այլևս չեմ տալի
< <Ինչու՞>> հարցը
Ուր մնաց թե
ակնկալեմ
արձագանքը:

**

Ես արդեն վաղուց
Էլ ես չեմ,
Ծովի փրփուր եմ,
էլ ալիք չեմ
Առվակի ջուր եմ,
էլ
Հորդան չեմ,
Աշնան քամի եմ,
էլ ամպրոպ չեմ
Աննշմար ժայռ եմ,
էլ
Հրաբուխ չեմ,
Իզուր,
ախ,
իզուր,
Որ ես,
էլ ես չեմ:

Աննե Մարի

**