ԱՐԱՔՍՅԱ ՀՈՎԱԿԻՄՅԱՆ

**
Կորցրած հավատիս անհուն օվկիանում
Իմ սիրո վերջին ստվերներն են թևում,
Կանչում են անդու՜լ, անդադար ձայնու՜մ,
Բայց հոգուս խորքում էլ չկա սպասում:

Խեղդվել ես կարոտիս անտակ հորձանում,
Քեզ բեկոր-բեկոր եմ արդեն հավաքում,
Հոգուս նվաղաց տաքուկ անկյունում
Միայն հուշերդ են ինձ քեզ հետ կապում:

Սրտիս թրթիռը էլ ինձ չի հուզում,
Քո ամեն ձայնից էլ վեր չեմ թռչում,
Անհագ ծարավով էլ քեզ չեմ սպասում…
Ախր քեզանով այնքա՜ն էի լեցուն:

Կորավ ամեն բան անդարձ խավարում,
Սրտիս այն ճիչը էլ ինձ չի հասնում,
Ո՞նց չէիր գիտակցում, որ քո քայլերում
Քո՛ իսկ ձեռքով էիր սերս սպանում:

Մաս առ մաս տալի՜ս, մաս առ մաս տանու՜մ,
Սրտիս թաց վերքով խաղու՜մ ու խաղու՜մ,
Սիրուց կուրացած ներում էի, ներում
Ու չէի նկատում, որ իրականում,
Քո հանդեպ հավատս է մաս առ մաս մեռնում:

Հիմա խաղաղ եմ, էլ չեմ վախենում,
Թեև ցավով եմ այս ամենն ասում,
Կորստի ահից ես էլ չեմ դողում,
Կորցնե՞լ, ախր ու՞մ… Ով ինձ կորցնել չի էլ վարանու՞մ:

Կորցնողն է կորցնում…
Կորստի դողից ես էլ չեմ հևում,
Կորցնողն է կորցնում…
Իսկ ես անհատ ուժ ունեմ իմ ներսում,
Որն իմ կոտրված սիրտն է արարում
Ու խոստովանում՝
ՉԿԱ՛ ՔԵԶ ՆԵՐՈՒՄ…

**

Չպարտվեցինք ու մեկ դարձանք մենք այսօր,
Ու նշանն էլ քո իսկ կամքով, իմ ձեռքերով
Թոնրում թխած զույգ սուրբ հացն էր զորավոր…
Երկար ու ձիգ տարիներ ենք մենք սպասել,
Ու այս օրվան մեր մեծ սիրով ենք հասել,
Կյանքը ինքն է ճանապարհը մեր հարթել
Ու որոշել մեզ սուրբ հացով պսակել:

Սիրուց հյուսված երազները մեր անմար
Այժմ պիտի ճախրի հպարտ դարեդար,
Մեր խենթ սիրո պատմությունն էլ մեծ սիրով
Մենք կպատմենք մեր թոռներին կարոտով:

Տասնյոթ տարի մենք քայլել ենք ընդառաջ
Ու ձեռք-ձեռքի քայլելու ենք միշտ առաջ,
Սեր իմ միակ, ի՛մ առաջին ու վերջին,
Քո սերն եմ ես, թե՛ առաջին, թե՛ վերջին:

Դե ասե՛ք ինձ, էլ որտե՞ղ կա մեր նման՝
Պատմությունն այս մի ողջ գիրք է աննման,
Երջանիկ եմ, որ գտել եմ քեզ իմ կես
Եվ հպարտ եմ, որ սիրտս սիրեց հենց քեզ:

Մեր վեհ սիրո ծիածանը լուսավոր
Կամարել է նոր գույներով անսովոր,
Չպարտվեցինք ու < <ՄԵՆՔ>> դարձանք մենք այսօր,
Իսկ պարգևդ իմ մեջ փնտրած անհատ ուժն էր զորավոր:

Զորավոր է և մեր սերը անկոտրում,
Որն իր ճամփին չի ճանաչում էլ բեկում,
Խենթ եմ, գիտեմ, արտասովոր, աներեր,
Քո հոգին է դարձրել ինձ գիժ ու տարբեր:

Փակ աչքերով խոր անդունդը կնետվեմ՝
Բաց աչքերով ծով աչքերիդ կփարվեմ,
Սերս հավերժ քո սրտում է կայանվել՝
Նվիրումիս քո մշտարթուն ու թանկ սերն է լոկ վայել

ԱՐԱՔՍՅԱ ՀՈՎԱԿԻՄՅԱՆ

**