Կենսագրութիւն
Ստեփան Քիրեմիջեանի

Յանգուցեալ Ստեփան Յարութիւնի Քիրեմիջեանը ծնուել է Հոկտեմբերի 6-ին, 1944 թուականին, Երեւան քաղաքում՝ Երկրորդ համաշխարհային Պատերազմի ծանր տարիներին, հայրենադարձի ընտանիքում:
Հայրը՝ Յարութիւնը՝ ծնուած թուրքիայի Բուրսա նահանգի Սէոլէզ գիւղաքաղաքում, եւ մայրը՝ Զարուհին՝ ծնուած Թուրքիայի Թեքիրդաղ քաղաքում, եղեռնից փրկուած այն հայորդիներից էին, որոնք իրենց ժամանակաւոր ապաստանը գտել էին Ֆրանսիայի Փարիզ եւ Յունաստանի Սալոնիկ քաղաքներում:
Հայկական առաջին ներգաղթի ալիքի հետ 1936 թուականին Ստեփանի ծնողները անչափահաս տարիքում յայտնւում են Խորհրդային Հայաստանում՝ իրենց ընտանիքներով: Յարութիւնը եւ Զարուհին ծանօթանում են Հայաստանում եւ կազմում են համատեղ ընտանիք, լոյս աշխարհ բերելով հինգ զաւակներ, որոնցից միայն երեքը՝ Մարիամը, Ստեփանը եւ Նշանը հասնում են չափահաս տարիքների:
Տասնհինգամեայ Ստեփանը ստանում է իր կեանքի առաջին հարուածը, երբ նրա ընտանիքի միակ կերակրողը՝ հայրը, ավտոմեքենայի վրայերթից մահանում է:
Մեծանալով ծանր եւ չքաւոր պայմաններում, Ստեփանը դպրոցական տարիներից, սովորելու հետ զուգահեր աշխատում է, որպէսզի օգնի իր մօրը եւ ընտանիքին:
Միջնակարգ դպրոցը աւարտելուց յետոյ Ստեփանը ընդունւում է Երեւանի Պոլիտեխնիկ Ինստիտուտի կիբեռնետիկայի եւ էլեկտրոնիկայի ֆակուլտետը: Սովորելու տարիներին ծանօթանում է ապագայ կնոջ՝ Էլեոնորայի հետ, որը սովորելուց է լինում Երեւանի Պետական Համալսարանի ֆիզիկայի ֆակուլտետում: Ուսումն աւարտելուց յետոյ՝ 1968 թուականին Ստեփանը կազմում է իր նորաստեղծ ընտանիքը՝ բախտաւորուելով երկու զաւակների ծնունդով՝ առաջնեկը Արմինէն եւ որդին՝ Յարութիւնը, որոնցից յետագայում ծնւում են երեք թոռները՝ Սիփանը (Լոնդոնում), Արմանը եւ Սոֆիան (Լոս Անջելեսում):
Լինելով նորաւարտ մասնագէտ հաշուողական տեխնիկայի ոլորտում, Ստեփանը ինստիտուտը աւարտելուց յետոյ ընդունւում է աշխատանքի Երեւանի Էլեկտրոն Գործարանում, որտեղ որպէս հաշուողական տեխնիկայի ինժեներ ներգրաւվում է Սովետական Միութիւնում հանրայայտ «Նաիրի» հաշուողական համակարգի ստեղծման եւ արտադրման աշխատանքներին: Տարիների ընթացքում Ստեփանը ներկայացնում է եւ սպասարկում «Նաիրի» հաշուողական համակարգը Միութեան միւս հանրապետութիւններում, ինչպէս նաեւ դասաւանդում է միւս հանրապետութիւններից ժամանած մասնագէտներին ինչպէս շահագործել «Նաիրի» հաշուողական համակարգերը:
Ութսունական թուականներին Ստեփանը աշխատում եւ լինում է սիրուած եւ գնահատուած մասնագէտ ինժեներ-կիբեռնետիկ Երեւանի Ֆիզիկայի Ինստիտուտում եւ Երեւանի Բիոլոգիայի Ինստիտուտում: Իր մասնագիտական հմտութիւնները նաեւ դրսեւորում է հայկական եւ Անդրկովկասեան միւս հանրապետութիւնների մշակութային հաստատութիւններում թատերային լուսաւորման բազմազան նախագծերում, որոնց շարքին են պատկանում Երեւանի Ֆիլհարմոնիայի, Օպերայի եւ Ծիծեռնակաբերդի Մարզահամալիրի լուսատեխնիկական նախագծերի աշխատանքները:
Ստեփանը հայրենիքում գործուն մասնակցութիւն է բերում խորհրդային հասարակարգի վերակառուցման եւ ժողովրդավարական կառոյցների հաստատման գործընթացին՝ հասարակական կազմակերպութիւններին եւ ազգային ժողովի պատգամաւորներին օժանդակելով իր խորհուրդներով եւ լայն գիտելիքներով:
Խորհրդային կարգերի փլուզումից յետոյ, ծայր առած արտագաղթի ալիքի հետ Ստեփանը ընտանիքով հանգրուանում է Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներում:
Լինելով հայրենիքից հեռու, Ստեփանը անդադար հետեւում է Հայաստանում կատարուող փոփոխութիւններին եւ իր հրապարակախոսական յօդուածներով թղթակցում սփիւռքահայ լրատուական մամուլին, ինչպէս՝ «Ասպարէզ» օրաթերթին եւ «Կամարակ» պարբերաթերթին: Յետագային նա որոշում է կայացնում սկսել «Լոյս» պարբերաթերթի հրատարակումը 1996 թուականի Յունուար ամսից, որտեղ նա ճանապարհ է հարթում իր հայրենակիցների յուզող տնտեսական-քաղաքական եւ մշակութային հարցերի արծարծմանը, լուսաբանմանը եւ դրանց լուծման ուղիների որոնմանը: 2001 թուականից սկսում է հրատարակել նաեւ զուտ մշակութային բովանդակութեամբ «Լուսաբեր» շաբաթագիրը:
Խմբագրական եւ հրապարակախօսական աշխատանքներին զուգահեռ Ստեփանը հիմնում է նաեւ «Գրքասէր« հրատարակչութիւնը, որը լոյս է ընծայում Հայ ժողովրդի պատմութեանը եւ Հայ ազատագրական շարժմանը եւ դատին նուիրուած մի շարք մեծարժէք եւ անտիպ աշխատութիւններ, ինչպէս նաեւ գրական-գեղարուեստական ստեղծագործութիւններ, որոնք արժանանում են մասնագէտների եւ ընթերցող լայն շրջանների բարձր գնահատանքին:
Յետագային, շարունակելով «Լոյս» պարբերաթերթի ազգանուէր առաքելութիւնը, Ստեփանը հիմնում է «Լոյս Աշխարհ» հեռուստատեսային եւ համացանցային ծրագիրը, որտեղ իր բազմաթիւ ելոյթներով, հարցազրոյցներով եւ հրապարակումներով արծարծում է Հայ իրականութեանը առնչուող եւ յուզող բազմազան հարցեր, իր շուրջ համախմբելով եւ իրար ծանօթացնելով հայրենասէր ուժերի մի ստուար խումբ՝ հայրենիքից եւ Սփիւռքի բազմաթիւ հայկական գաղթօճախներից:
Յետ կարճատեւ հիւանդութեան, անխոնջ հայրենասէրի եւ հասարակական գործչի կեանքի թելը կտրւում է Հոկտեմբերի 11-ի առաւօտեան:
Նրա վաղաժամ մահը սգում են հարազատները, բարեկամները եւ Հայ հասարակութիւնը: