Ծոմի օր նշանակեցէք 2013թ. փետրվարի 18-ը, աղօթք կազմակերպեցէք, հաւաքեցէ՛ք ծերերին, մերժվածներին, հիվանդներին, հուսալքվածներին և մերժողներին, երկրի բոլոր բնակիչներին ձեր Աստծու Տանը եւ աղօթեցէ՛ք Տիրոջը անկեղծ սրտով: Վա՛յ ինձ, վա՛յ ինձ, վա՛յ ինձ այն օրը, որովհետեւ մօտ է Տիրոջ վերջին օրը,. թշուառութիւն թշուառութեան վրայ պիտի հասնի: Ձեր աչքերի առաջ պիտի պակսեն կերակուրները, ձեր Աստծու տնից՝ պիտի փախչի ուրախութիւնը եւ խնդութիւնը: Անհանգստացան, խայտացին երինջները իրենց մսուրներում, ապականուեցին գանձերը, տապալուեցին գործատեղերը, շտեմարանները, քանի որ երկիրը խորշակահար եղաւ: Ի՞նչ ամբարեմ նրանց մէջ: Լացեցին նախիրների խմբերը, որովհետեւ նրանք արօտ չունէին, եւ ոչխարների հօտերը սատկեցին: Քեզ եմ աղօթում, Տէ՛ր, որովհետեւ տերընդեզյան հուրը սպանեց մարդկանց հույսը և անապատի վերածեց նրանց հոգու գեղեցկութիւնը, բոցը լափեց ագարակի իւրաքանչիւր ծառ, վայրի կենդանին քեզ նայեց և խնդաց քո վրա, քանի որ ցամաքեցին արցունքն ու ջրի վտակները, եւ հուրը կերաւ մարդկանց հույսը, հավատը և սերը՝ անապատի գեղեցկութիւնը: (Հովել մարգարե, 1. 14-20/ԼՐ)