Ես Սմբատ Ղահրամանյանին չեմ մեղադրում: Դա Հայաստան ներխուժած հուդա-սիոնական քաղաքական և հուդա-քրիստոնեական ազդեցության արդյունքն է: Պատահական չէ, որ 20 տարեկան երիտասարդը, ծնված անկախ ու ազատ Հայաստանում, հակված է դեպի հուդայականությունը և հեռախոսի վրա չունի Կոմիտասի մեղեդիներից, այլ ամեն օր առնչվում է օտար հնչյուններին:
Հետաքրքիր է, ովքեր են Սմբատի ծնողները, ինչով են զբաղված եղել այս 20 տարիների ընթացքում: Տղան հայտնվել է բարոյա-հոգեբանական անդունդում և ինչպե՞ս պետք է դուրս գա, անհնար է պատկերացնել:
Նրա գրածները սարսափելի են հնչում.« Հասկանալի է, որ մեր պետությունում նրանք (գեյերն ու լեզբիանները) ազատ չեն, մեր հասարակությունը նրանց չի ընդունում, բայց մեզնից ոչ ոք իրավունք չունի նրանց քարկոծել ու նվաստացնել միայն նրա համար, որ նրանցից մեկը նախընտրում է տղայի, կամ աղջիկը քնում է աղջկա հետ,՝ հետո ինչ: Թեթև նայեք, ամեն ինչ չի, որ պետք է ուշադրություն դարձնել, նրանք էլ մարդ են ու իրավունք ունեն ապրելու»:
Համալսարանի ուսանո՞ղ և այսքան մակերեսային պատկերացում կյանքի մասի՞ն: Նա նույնիսկ չի հասկանում «տղան- տղայի հետ» արտահայտության իմաստը: Չի հասկանում սեռական օրգանների կառուցվածքը, դրանց առջև դրված բնական պարտականությունները: Զավեշտական է նման մարդու հետ մեկ քաղաքում, նույն փողոցում ապրելու պարտադրանքը: Շատերը ունեն նման հիվանդ մտքեր, բայց նրանք ձեռնպահ են մնում իրենց մտքերը հրապարակելուց: Այս տղան զոհ է, նրան շուտափույթ պետք է փրկել, իսկ ծնողներին պատժել հասարակական պարսավանքով: Ամոթ, հազար ամոթ, քո հորն ու մորը, պապերիդ և տատերիդ, որ աչքաթող են արել քո սեռական դաստիրակությունը և թողել այն «եվրոպական անբարո քամիներին»:

NAREK.FR