Թերթն իր առաջնորդողում անդրադառնում է Վիկտոր Դալլաքյանի` Աժ-ում Սերժ Սարգսյանի ներկայացուցիչը դառնալու մասին լուրերին` գրելով. «Վիկտոր Դալլաքյանը պիտի որ հավակներ Ազգային ժողովում նախագահի ներկայացուցչի պաշտոնին երկու հիմնական պատճառով. Նախ` այն իդեալական հնարավորություն է` «չկտրվել» Ազգային ժողովից, որտեղ անցել է պարոնի քաղաքական պատանեկությունն ու երիտասարդությունը, ապա նաև` որակապես բավական փոխված այս խորհրդարանում նախագահի ներկսւյացուցչի պաշտոնը ձեռք է բերում նոր նշանակություն և բովանդակություն, ինչը նաև հիանալի հնարավորություն է, քաղաքական գործընթացներում իբրև խորհրդարանական ներգրավված չլինելու պարագայում` շարունակել մնալ քաղաքական գործընթացների կենտրոնում, դրանով իսկ լուծել քաղաքական կենսունակության խնդիրը գոնե մինչև հաջորդ խորհրդարանական ընտրություններ: Հետևաբար, կարելի է փաստել, որ Վ. Դալլաքյանի «կողմից» նախագահի ներկայացուցի պաշտոնն ստանալու ձգտումը միանգամայն բնական է ու արդարացված և որևէ կասկած չի հարուցում: Պատկերը փոքր-ինչ այլ է, երբ փորձում ենք խնդիրը դիտարկել նախագահ Սերժ Սարգսյանի «կողմից»: Վ. Դալլաքյանը գուցե և պրոֆեսիոնալ առումով բավարարում է նախագահի պահանջները և համապատասխան է նրա ակնկալիքներին, գուցե խիստ կարևոր հանգամանք է նաև Դալլաքյանի կուսակցական «դարձը», սակայն նախագահն այդ հավանական նշանակման մեջ որոշակի դժվարությունների է հանդիպելու զուտ բարոյական առումով: «Ներկայացուցիչ» ասվածը, այն էլ` երկրի բարձրագույն օրենսդիր մարմնում, նախագահի սոսկ մեխանիկական փոխանորդություն չէ. այն որոշ չափով նաև նախագահի դավանած բարոյական արժեքների կրողը լինելու, հավատարմության և այլնի մարմնացումն է, ինչը, սակայն, Դալլաքյանի պարագայում համարյա անհնար է, եթե հիշենք, թե ինչպես էր նա ժամանակ առաջ Ս. Սարգսյանին հանրության առջև ներկայացնում իբրեւ խաղատների այցելուի և պետական միջոցներ մսխողի: Դալլաքյանի ահա այս կերպարն է, որ հանրությունը չի մոռացել, ուրեմն խիստ կդժվարանա նրան պատկերացնել նախագահի ներկայացուցի դերում ոչ միայն Ազգային ժողովում, այլև ուր ուզում է լինի»:

Երկիր