“Հակահայկական Ռասիզմ ինտերնետում” հոդվածում անիմաստ է շոշափել իմ անունը այն աոիթով, թե իբր իմ հակակոռուպցիոն գործունեության ընթացքում ինձ ուղորդել է պարոն Քերիմիջյանը: Դա առաջին հերթին վիրավորական է ինձ համար, քանի որ ինքս ինձ ուղղորդվող կամ հոսանքի ադեցության տակ ընկնող անձնավորություն չեմ համարում և վարչակազմի մաֆիոզ կերպարը հստակ փաստերով բացահայտելը իմ անձնական որոշումն է եղել:Իսկ այս ամենի մեջ պարոն Քերիմիջյանը հանդիսացել է միակ համարձակ լրատվամիջոցի ղեկավարը, դարձել ինձ գործընկեր՝ տրամադրելով անսահման եթեր, իսկ նույն այդ պահին որոշ մարդկանց որոնց ես ընկեր էի համարում չդիմացան՝ դարձան բաշիբոզուկ… )մանրամասները հետագայում)… Այնպես որ լավ կլինի, բոլոր այն հայրենակիցները, որոնք ուզում են ձեռնարկել համազգային լայնամասշտաբ գործունեություն, մեկ բան անպայման պետք է հաշվի առնեն.
-նմանատիպ գաղափարներ միշտ են եղել և ցավոք ձախողվել:
Համազգային հարցերին ամենայն լրջությամբ է պետք վերաբերվել, քանի որ նոր ձախողումները ևս մեկ անգամ բարթույթավորում են ՀԱՅ ԱԶԳը ու նորից ի հայտ են գալիս հնազանդեցնող նորահայտ քարոզիչներ, որոնց հիմնական միտքը նա է, թե իբր ՀԱՅ ԱԶԳր միաբան չէ, երբեք չի եղել ու չի էլ լինի: Սա է ամենավտանգավորը:Եվ նորություն չէ ամենքիս համար, որ կյանքի են կոչվում այն ազգային ծրագրերը, որոնք միավորող են, իսկ կռիվ ու վիրավորանք առաջացնող գործողությունները կարող են փչացնել ամենանվիրական ծրագրերը… Կարճ ասած նոր թշնամիների փնտրտուքը դադրեցրեք, քանի որ մեր հիմնական թշնամիների տեղը վաղուց հայտնի թե Հայրենիքում և թե արտասահմանում…