Հարցազրույց  Աշխարհասփյուռ  Ռամկավար  Ազատական  Կուսակցության փոխատենապետ,  ՀՌԱԿ  ատենապետ  Հարություն  Առաքելյանի հետ:

-Պարոն Առաքելյան, ի՞նչ գնահատական կտաք Ադրբեջանի ՄԱԿ-ի Անվտանգության Խորհրդի  կազմում ընտրվելու կապացությամբ:

Մեկ բան հաստատ կարելի է փաստել, որ պատմությունը հերթական վերջնագիրը ներկայացրեց աշխարհասփյուռ հայությանը` հանցագործ Ադրբեջանին 2012 թվականից ներառելով ՄԱԿ-ի Անվտանգության Խորհրդի կազմի մեջ` թեկուզ ոչ մշտական կարգավիճակով, բայց երկու երկար ու ձիգ տարի ժամկետով:

Միանգամից նշեմ, որ Հայաստանի Հանրապետության կողմից ՄԱԿ-ի Անվտանգության Խորհրդի  կազմում ընտրվելու կապակցությամբ անդամության հայտ չներկայացնելն և Ադրբեջանին միայնակ թողնելը այս հարցում, նպաստեց հենց մեր թշնամի հարևանի ցանկության իրականացմանը: Ալիև կրտսերը իր պաշտոնավարման առաջին օրերից Արցախի հարցը իր օգտին լուծման կապակցությամբ միշտ ցանկացել է «փախչել» ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի միջնորդական առաքելությունից և բազմիցս է հայտարարել, որ Ադրբեջանը միակողմանի գործընթաց է սկսում Արցախի հարցը ՄԱԿ-ի Անվտանգության Խորհուրդ տեղափոխելու ուղղությամբ: Ճիշտ է, Հայաստանը մինչ այժմ կարողացել է Արցախի հարցի լուծումը պահպանել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի միջնորդական առաքելության շրջանակներում, բայց անկեղծ լինենք, դա առավելաբար ցանկանում էին Ռուսաստանը, Միացյալ Եվրոպան և Միացյալ Նահանգները, քանի որ նրանք էլ իրենց պետական շահերը ունեն մեր տարածաշրջանում և, բնական է, չեն ցանկանա «կիսվել» երրորդ կարգի երկրների հետ:

-Իսկ ի՞նչ պետք է անի Հայաստանը, որպեսզի գալիք երկու տարվա ընթացքում կարողանա չեզոքացնել ադրբեջանական ագրեսիան, որն արդեն հագել է ՄԱԿ-ի «շապիկ» և մեր հետ խոսելու է միջազգային իրավունքի տեսանկյունից:

-Համոզված եմ, որ խուճապային տրամադրության որևէ առիթ չկա, հարկավոր է զգացմունքային դրսևորումները թողնել մի կողմ և ուղղակի ինչպես ընդունված է միջազգային քաղաքական հարաբերություններում, անհրաժեշտ է մեր պետության քայլերը հարմարեցնել առկա իրողություններին: Ծրագրեր կազմել հենց միջազգային իրավունքի տառին և ոգուն համապատասխան, այսինքն` Ադրբեջանի հետ խոսել ՄԱԿ-ի ընդունված փաստաթղթերով, որոցից են 1948թ.-ին ընդունած «Ցեղասպանություն հանցագործությունը կանխելու եւ այն պատժելու մասին», ինչպես նաեւ 1968 թ.-ին ընդունված «Մարդկության դեմ իրականացրած հանցագործությունների նկատմամբ վաղեմության ժամկետ չկիրառելու մասին» կոնվենցիաները: Այս կոնվեցիաները Թուրքիայից հետո Ադրբեջանի համար հենց տիպիկ գրված լինեն կարծես, քանի որ
1988-1994 թվականներին ադրբեջանական կառավարության կողմից Ադրբեջանի քաղաքացիներ հանդիսացող էթնիկ հայերի բնաջնջումը կազմակերպված խուժանի, այնուհետեւ մասսայական ոչնչացման զենքերի կիրառման միջոցով և 1992 թվականին Խոջալուի սպանդի դեպքերը ապացուցում են, որ Ադրբեջանը միջազգային իրավունքի տեսանկյունից հանցագործ պետություն է, հետևաբար մեր անցնելիք ճանապարհը կարելի է ասել նախագծված է, իսկ Ադրբեջանը ուղղակի արագացրեց հարցի լուծումը: Դրա համար հարկավոր է ճկուն և իսկական նախաձեռնողական արտաքին քաղաքականություն վարել Հայաստանի արտաքին գերատեսչության պատասխանատուների կողմից և հերթական անգամ չանտեսել սփյուռքի հնարավորությունները:

-Պարոն Առաքելյան, հիշում եմ, որ ՀՌԱԿ-ը միջազգային իրավունքի հիման վրա ուներ հստակ առաջարկներ ԼՂՀ հարցի կարգավորման ուղղությամբ, կպարզաբանե՞ք:

-Դուք միանգամայն ճիշտ եք, մենք այօրվա վտանգի  մասին բարձրաձայնում էինք դեռ 2003 թվականից, երբ ՀՌԱԿ-ի ղեկավարումը ստանձնեց առավել երիտասարդ թիմ: Մոտ օրերս ՀՌԱԿ ղեկավարությունը հանդես է գալու Հայաստանի կառավարությանն ուղղված առաջակության հայտարարությամբ, հետեւբար հայության անելիքների մասին մեր պատկերացումներըին առավել մանրամասն կծանոթանաք մոտ ժամանակներս:

Հարցազրույցը վարեց

Անի Շաբոյանը