Ինձ համար ի սկզբանե պարզ էր, որ ՀՌԱԿ-ի եվ նրա երկարամյա ղեկավար Հարություն Առաքելյանի դեմ իրականացվում էր Ալլան Դալլեսի մշակած եվ տարիներով իր “արդյունավետ” փորձությունը բռնած` ազգային, հոգեվոր, ինտելեկտուալ կնետրոնները քանդող ծրագիր: Այդ ծրագիրն է, որի շնորհիվ ազգային նշանավոր գործիչները դառնում են դավաճան` շփոթեցնելով տվյալ ազգի գալիք սերունդներին, որոնք չգիտեն արդեն ում նմանվեն:Այդ գործը “գերազանց” է անում “Ազգային Գաղափար” լրատվամիջոցը, որտեղ Վազգեն Սարգսյանը, Կարեն Դեմիրճյանը եվ էլի շատ գործիչներ որակվում են ազգային դավաճաններ:ՀՌԱԿ-ի դեպքում կեղտ էին շաղ տալսի նույն “Ազգային Գաղափարը”  եվ տխրահռչակ եւ անդեմ “Ազգ” լրատվամիջոցը:Այդ ծրագիրն է, որտեղ նշվում է, որ ազգային նոր գործիչ նկատելու դեպքում հարկավոր է վարկաբեկել, ձեռք առնել եվ ծաղրել, այնպիսի կեղտ լցնել, որ հարազատները անգամ սկսեն կասկածել նրա ազնվության վրա, գտնել հիմարների, որոնք լավ վարձատրության դեպքում պատրաստ են քանդել ազգային մտածողության ցանկացած կենտրոն, պատրաստ են վարկաբեկել ազգային ավանդույթներ եվ արժեքներ: Ահա գտնված այն հիմարների ոչ լրիվ ցանկը, որոնք պատրաստ են ջնջել ամնե ազգայինը.
արտյոմ խաչատրյան, ավետիս բաբաջանյան, հակոբ ավետիքյան, եդուարդ անտինյան:
Եվ ահա ակնհայտ դարձավ, որ դալլասյան ծրագրի հիմնական դրույթները ՀՌԱԿ-ի պարագայում տապալվեցին` ի շնորհիվ Առաքելյանի եվ նրա թիմակիցների: Ես հիացած եմ նրանց հաղթանակով, որը համարում եմ նաեվ իմը:

Nino