Ուշի – ուշով հետևում եմ ձեր և հատուկ գնդի  շտաբի պետի ուսանելի զրույցին:
Կուզեի իմ կածիքը ձեղ հետ կիսել Հայկական զորամիավորումների կազմավորման վերաբերյալ: Մասնավորապես՝ թե ինչու՞ առաջացան այդ  զորամիավորումները:
Նախ բերեմ մի պարզ կենցաղային օրինակ:
Բավական է պարզ, անարատ կաթը ցնցել, կամ ենթարկել ջերմային փոփոխության, որպեսզի նրանից զատվի ՍԵՐՈՒՑՔԸ և բաձրանա վերին մակեևույր: Որից հետո հեշտությամբ  հավաքում են սերուցքը:  Կիրառվել է նույն մերոդը: Նախ հրահրվում է Հայրնիքի սահմանների և Ազգի վտանգի իմիտացիա: Նման դեպքերում առջինը արձագանքում է ազգի ՍԵՐՈՒՑՔԸ: Եվ քանի որ նվիրյալներ կան  Ազգի բոլոր ոլորտներում՝ զինվորական, բանվորական, գյուղացիական, ուսանողական, ապա պետանվտանգությունը ստեղծել էր թէ կադրային ( Հատուկ գունդ…) թէ ազգային (ՀԱԲ)  և թէ կամավորական ( Երկևապահ, մահապարտ  և այլն…) գնդեր ու ջոկատներ: Եվ նպատակը ՄԵԿՆ էր՝ այդ բոլորից հավաքել ազգի ՍԵՐՈՒՑՔԸ և ոչնչացնել: Որից հետո կմնա միայն միջակությունը և տականքը: Այդ տարիներին նույնիսկ «զարմանալիորեն» շատ հայրենասեր սփյուռքահայեր «հեշտությամբ» հատում էին սահմանը և մեկնում ռազմաճակատ:
Հարգանքներով՝

Վահան