Հարգելի Արմեն Գլենդելից,
ձեր մտահոգությունը ես էլ ունեմ: Սակայն նախ բուն էությանն անցնելը, եկեք մի քանի բան ճշտենք, որ առկա է ձեր հղղումում: Քրիստոնեությունը եւ բոլշեւիկյան գաղափարախոսությունը երբեք աջակցություն չի ունեցել ժողովրդի կողմից, այն պարտադրվել է սրի եւ հրի միջոցներով: Կա ներկայացված պատմություն, կա ճշմարիտ պատմություն: 4-րդ դարում Հայաստանում բյուզնդական եւ Տրդատի բանակի կողմից մեզ պարտադրվեց քրիստոնեությունը մի սարսափելի սպանդի ու հրկիզումների գնով: Հայ ժողովուրդը իր ամբողջ պատմության ընթացքում ներքեւից հեղափոխություն չի արել ու հաղթել: 1917 թվին, բոլշեւիկները 27 միլիոն մարդ կոտորեցին /Տրոցկի, «Կարմիր Տեռոռ»/, որպեսզի հաստատեն իրեն այլանդակությունը: Որ սովետմիությունը ավերել պետք չէր, այն էլ այդպես՝ համաձայն եմ ձեզ հետ: Սակայն, ոչ մենք էինք ստեղծել, ոչ էլ մեք քանդեցինք: Հեղինակային իրավունքը պատկանում է Համաշխարհային սիոնզմին:
Հիմա, մեզ միայն ճմարտություններն իմանալը կփրկի, իհարկե եթե կարողանանք դասեր առնել մեր անցյալի սխալներից: Ես ինքս հեղափոխության կամ հեթանոսական կրոնի դիկտատուրա չեմ քարոզում: Մեր ելույթները, իմ 20 տարվա վաղեմի ընկեր Ստեփանի հետ, միայն ճշմարտություններն այսօր ներկայացնելու խնդիրն ունի: Ըստ իս, այսօր, մեզ անհրաժեշտ է ունենալ մեր գենոտիպից բխող ազգային գաղափարախոսություն եւ քաղաքական վարքագիծ: Գերտերությունների հետ տակտիկական խուսանավումներն ու շահերի համադրումով մեր գոյատեսակը պահպանելն իր հերթին անհրաժեշտ է: Ինչ վերաբերում է հայ եկեղեցուն, ապա ես ինքնս կցանկանայի, որ այն լիներ իր բարձրունքի վրա՝ տաներ ազգային գործընթաց, սակայն այնքան մոտիկից եմ ճանաչում նրանց վերնախավն ու նրանց բարքերը, որ ստիպված եմ ձեզ հիասթափեցնել: Գոնե ես նրանցից որեւէ լավ բան չեմ սպասում: Նրանք առաջինը կլինեն օտարին ամեն ազգայինը ծախելու մեջ, եթե օտար ուժերը նրանց իշխանության դեմ ոտնձգություններ չանեն: Այսօր, գլոբալիզմի ամենահզոր գործիքներից մեկը աշխարհի բոլոր կրոնական կառույցների միավորման գաղափարն է մեկ հովհանոցի տակ /Էկումենիկ շարժում/: Եվ, Էջմիածինը, այսօրվա կաթողիկոսի օրհնությամբ դրանց մեջ է /տես՝ Արմեն Ավետիսյան, Հայ Արիներ/:
Հարգանքով,
Արթուր