ես ձեզ գրում եմ Հունաստանի մի փոքր քաղաքից,ԱԼԵՔՍԱՆԴՐՈՊԼԻՍ,
այսինքն խնդիր չկա ժամանակի կամ հեռավորության հետ կապված, քաղաքի մի ծայրից մյուսը տասը րոպե է անհրաժեշտ ոտքով կտրել :
մեր մոտ ՀԱՅ բնակչությունը մոտ
( չորսհազարի) 4000 է հասնում,–ՀԱՅաստանցի
ունենք, Հայկական եկեղէցի ,որին կից գործում է կիրակնօրյա դպրոց,մոտ երեսուն քառասուն աշակերտներով, ԶԱՐՄԱՆԱԼԻ է
4000 ՀԱՅ  40 աշակերտ այն ել մի քանի տարի դպրոց են հաճախում, կարգին ՀԱՅԵՐԵՆ ԳՐԵԼ ԿԱՐԴԱԼ չգիտեն,ես չգիտեմ մեղքը ումն է ,
քահանաինը, ծնողներինը, դեսպաններինը,թէ թաղական խորհրդինը  բայց փաստը մնում  է այն որ   40 հոգին էլ թամամ  ՀԱՅԵՐԵՆ չգիտեն , անտարբերությունը ամեն կողմից է (ձեվական բնույթ են կրում ամեն ինչը)
Համենայն դեպս ամենա ՄԵԾ մեղքը ես համարում եմ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԲԱՑԱԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆԸ  ՀԱՅաշատ քաղաքներից և հետո մնացածինը:

Melik-Karen