Հարգելի Ասկոյանին.

«Ես չ՛գիտեմ, եթէ մենք Քիստօնա(որը ՀԱՅ-հիմքի շարունակութիւն է) չ՛դառնաինք,
բա ի՞նչ էինք դառնալու…»
Այս հարցը çատերն են տվել ինձ,երբ փորձել եմ զրուցել կրոնի հետ կապված հարցերի վերբերյալ…Հիմի Էլ Դուք հարցն ուղղում Լեռնիկին և ներող եղեք,որ պիտի միջամտեմ Ձեր բանավեճին…
Հարգելի Ասկոյան,կուզեյի նախ Ձեր հարցին հարցով պատասխաել.՝ ԻՍԿ Ի՞ՆՉ ՊԱՐՏԱԴԻՐ ԷՐ, ՈՐ ՈՐԵՎԻՑԵ ՄԻ ԲԱՆ ԴԱՌՆԱՅԻՆՔ,հարգելիս…Ի՞նչ Է մենք Հավատք չունե՞ինք,հին ազգերիս հավատք-փիլիսոփայություններից ծաղկաքաղ արած ու իրենց ուզած ձևով վերաձևած մի «աստվածաçու՞նչ» պիտի մոգոնեին աçխարհի Չ-արիք-եբրայեցիներն ու պարտադրեին մեզ,որ կրո՞նք ունենայինք…Մենք ՄԵՐՆ ՈՒՆԵՅԻՆՔ նրանցից Էլ çատ առաջ,ունեինք հզոր հավատք ու հզոր պետություն,մենք Էինք աçխարհի համն ու հոտը,ուղեղը մարդկության և օղակը մարդու ու Աստծո միջև…Մեր մարդասիրությունն ու ՄԱՐԴ լինելը պատճառ հանդիսացան Չ-արյաց կողմից ստացած այս ժամանակավոր անկման…ԵՎ ո՞վ գիտի,գուցե հենց սրա մե՞ջ Էլ կա մի մեծ Խորհուրդ,որ հետո ենք հասկանալու:Ընդհանրապես,երբ Ձեր տված հարցը հնչել Է,հարցատուները մի վախվորիկ սպասումով çարունակել են թե.՝մուսուլմա՞ն դառնայինք… Ձեր հարցի վերջաբանն Էլ այս Է,որ չեք çարունակել…Իմացեք,որ çատ քիչ տարբերություն կա քրիստոնեական ու մուսուլմանական հավատքի մեջ…Ինչպես Հիտլեր խայտառակեց Արիականությունն ընդհանրապես,այնպես Էլ անկիրթ ու իրենց կյանքում գոնե մեկ անգամ Ղուրան չկարդացած,բայց Ղուրանի պատվիրաններով իբր, ու Ալլահի անունով հանդես եկող ստահակ մարդասպանները խայտառակեցին ու սարսափազդու դարձրեցին մուսուլմանական կրոնը: Ձեր ասած հոգեբարոյական վիճակն ու ազգային արմատներին մոտիկ լինելը ԵՐԲԵՔ Էլ չեն բխում քրիստոնեությունից…Այս կրոնի հետևորդը եղող բազմաթիվ մեծ ու փոքր պետություններ ու ժողովուրդներ այսօր դարձել են մեկ ընդհանուր մասսա,անասնական ամենավայրի կրքերի գերի,լիովին կորցնելով իրենց ազգային դեմքն ու դիրքը,ինչը երբեք չես կարող ասել մուսուլմանական աçխարհի մասին…
Այնպես որ լինեինք մուսուլման անգամ,միևնույն Է՝ հենց այս Էինք լինելու ինչ որ այսօր կանք…Բայց լրիվ ուրիç բան Է եթե մնայինք մեր պապերի հավատքին,չդավաճանեինք ինքներս մեզ,չուրանայինք մեր Աստվածներին…Հավատքը պատահական չի ստեղծվում ու ոչ Էլ ձեռք Է բերվում,այն հարազատ ծնուննդն Է տվյալ ժողովրդի հոգե-գաղափարական ըմբռնումների,ընկալումների,Տիեզերաճանաչողության:Կորցրեցի՞ր պապերիտ դարավոր հավատքը՝ ուրեմն դու այլևս դու չես,ուրեմն հեռացար արմատներիցտ,դատապարտեցիր քեզ ինքնակործանման…Մենք հենց այսպես կորցրել ենք çատ բան,կորցրել ինքներս մեզ և այսօր այս ենք ընդհամենը:ՈՒ եթե հասու լինենք մեր կորցրածի չափին,կսարսափենք,կտեսնենք որ Գենետիկ Հիçողությամբ մանրուքներն են եկել հասել մեզ ու հպարտանում ենք այդ մանրուքներով,որ երբեք Էլ բնորոçիչը չեն մեր ազգային իրական ԴԵՄՔԻ ու ԷՈՒԹՅԱՆ:Հնամաç հագուստի հյուսվածքում մնացել են հազի՜վ նçմարվող երանգներ,որ մի փոքր պատկերացում են տալիս նրա երբեմնի գույնի մասին՝ սա ենք այսօր մենք…

Svetlana M.