Հայ մարդու օտարասիրությունը, նրա յուրովի, մարդատեսակից է բխում… Սա օտարամոլություն չէ, այլ օտարի առջև ինքնահաստատման բացարձակ ցանկություն: Այս մասին վկայում է նաև, հայ մարդու հոգեկան հերմետիզմը, որը չի կարող հանդուրժել, օտարների բնակեցումը իր սեփական երկրում: Հենց այս հերմետիզմն է, որը նույն հաջողությամբ բաժանում է հայերիս միմյանցից, քցելով մեզ շատ հաճախ, ծայրահեղ անհեթեթությունների թակարդը: Սակայն հայ մարրդուն բնորոշող հատկություններից, ամենա կարևորը, – եղել է, ու մնում է նրա խիղճը… Հենց այս հակասության պատճառով է, որ հայ մարդը, օտարի համար մնում է անհասկանալի, կամ մեղմ ասած տարօրինակ: – Չլուծվող ազգ ենք մենք:
հ.գ. – Իհակառակն մեզ, հրեաները լուծվող ազգ են, «թույնը» բնորոշող, բոլոր իր հատկություններով : Սրանց փոքր դոզան կարող է ոմանց, «բարերար» թվալ, սակայն մեծ դոզան հաստատ մահացու է,- (առանց վկաների): Իմունիտետի հարցը, սրանց հետ շփվելիս, – միշտ եղել է, ու մնում է արդիական: Արտաքին ու ներքին քաղաքականության մեջ, հրեաների հիմնաքարը եղել է ու մնում է – ՊՌՈՎՈԿԱՑԻԱՆ

ARCH