Մենք, բախտի քմահաճույքով ու մեր միամտության պատճառով որպես լավորակ բջիջներ հայտնվել ենք չարորակների շրջապատում: Չմոռանալով, որ մեր մեջ էլ քիչ չեն չարորակները, որոնք ավելի վտանգավոր են իրենց անտեսանելիությամբ ու մեզ նման լինելով:
Մեղքը մերն է: Ասեմ ինչու:
Երբ միջավայրը եղել է մերը՝ մարդկայինը, ու երբ վիշապի ձագերը դեռ փոքր էին, մեր մտքով չէր անցնում , որ սրանք կամաց կամաց կսկսեն չարաշահել մեր մարդկային ամենամեծ հատկանիշներից մեկը, հավատը դեպի մարդը: Որովհետև, երբ սրանք դեռ մանկուց սկսեցին գողանալ, խաբել, սպանել՝ մենք սրանց մի լավ դաս տալուց հետո էլի թուլանում էինք հուսալով, որ ՛՛ դե երեխա են, էլ չեն անի, սխալվել են՛՛: Հետո մեծացան էլի նույն բանը, թե ՛՛դե մարդ են սխալվել են, էլ չեն անի՛՛
Այնինչ սրանց քոքը դեռ օրորոցից պիտի կտրեինք, երբ դեռ հնարավորություն կար: Բայց սրանք գիտեն մեր բոլոր ուժեղ ու թույլ կողմերը, գիտեին որ մենք օրորոցներին ձեռք չենք տա: Հետո աճեցին շատացան ու թափանցեցին ու բազմացան մեր մեջ:
Հիմա մենք այսօր բուրգի էս մասում ենք այսօրվա կարգավիճակով:
Հիմա ինչ անել, որ մեր բջջային էս տեսակը պահպանվի, թե մեր, թե հենց այդ նույն բուրգի մեջ միամտաբար հայտնված ողջ մարդկության համար:
Ուժեղացնել ներսից իմունային համակարգը: այն է ՄԵր ԱԶԳԱՅԻՆ ՀԻՄՔԻ ՎԵրԱԿԱՆԳՆՈՒՄՆ ՈՒ ԱՄրԱՑՈՒՄԸ:
Առաջին քայլը, որ պետք է անել, այն է քշել երկրից վիշապների վիժվածք զավակին/ լտպ և զավակներին:
Ստեղծել ազգային մտածողությամբ պետություն իր կրթական, ռազմական, տնտեսական, ֆինանսական, քաղաքական համակարգերով:
Նման հայրենիք ունենալու համար շատերը կմասնակցեն Ֆինանսապես: Դա ամենաքիչն է դրսում ապրող հայի համար:
Դա պետք է արվի աննկատ, առանց աղմուկի, առանց գլուխ կոտրելու, կամաց կամաց լայնացնելով մեր որոկական շրջանը:
Երեխաները, ահա թե որտեղ եմ տեսնում մեր իմունային համակարգը:

Վստահ եմ, որ վիշապները ավելի ցայտնոտի մեջ կնկնեն ու էլ ավելի մեծ միջոցներով կպայքարեն մեր տեսակի դեմ, բայց դրա դեմն առնելու միակ միջոցը դա է: ԱԶԳԱՅԻՆԸ, ՈրՊԵՍ ՏԵՍԱԿԻ ՊԱՀՊԱՆՄԱՆ ԳրԱՎԱԿԱՆ

Ուզենք թե ոչ, բայց արևորդիների վրա է դրված էս բուրգի վերացման առաքելությունը ԱՍՏծՈ ՕԳՆՈՒթՅԱՄԲ: ԼՈՒՅՍԻ և ՆՎԻրՅԱԼՆԵրԻ օգնությամբ:
Կներեք, որ ձեր համբերությունը չարաշահեցի:
Արամ Հարությունյան